K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

i na wieki wieków. Amen. Alleluja.

 

HYMN (z I nieszporów)

 

1  O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,

Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg,

Niebieską łaskę zesłać racz

Sercom, co dziełem są Twych rąk.

 

2  Pocieszycielem jesteś zwan

I Najwyższego Boga dar,

Tyś namaszczeniem naszych dusz,

Zdrój żywy, miłość, ognia żar.

 

3  Ty darzysz łaską siedemkroć,

Bo moc z prawicy Boga masz,

Przez Ojca obiecany nam,

Mową wzbogacasz język nasz.

 

4  Światłem rozjaśnij naszą myśl,

W serca nam miłość świętą wlej

I wątłą słabość naszych ciał

Pokrzep stałością mocy Twej.

 

5  Nieprzyjaciela odpędź w dal

I Twym pokojem obdarz wraz.

Niech w drodze za przewodem Twym

Miniemy zło, co kusi nas.

 

6  Daj nam przez Ciebie Ojca znać,

Daj, by i Syn poznany był,

I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,

Niech wyznajemy z wszystkich sił. Amen.

PSALMODIA – GODZINA CZYTAŃ

 

1 ant. Duch Boży tchnie tam, gdzie zechce, * i słyszysz głos Jego, / lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. / Alleluja.

 

Psalm 104

Hymn na cześć Stwórcy - Kto pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe (2 Kor 5, 17)

 

I

 

Błogosław, duszo moja, Pana, *

Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!

Odziany w majestat i piękno, *

światłem okryty jak płaszczem.

Niebo rozpostarłeś jak namiot, *

komnaty swe wzniosłeś nad wodami,

Chmury są Twoim rydwanem, *

przechadzasz się na skrzydłach wiatru.

Wichry używasz za swych posłów, *

sługami Twoimi ogień i płomienie.

Umocniłeś fundamenty ziemi, *

nie zachwieje się na wieki wieków.

Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią, *

ponad górami stanęły wody.

Musiały uciekać wobec Twojej groźby, *

na grzmot Twego głosu wpadły w przerażenie.

Wzniosły się nad górami, opadły w doliny, *

na miejsce, które im wyznaczyłeś.

Granicę zakreśliłeś, której nie przekroczą, *

nigdy nie wrócą, aby zalać ziemię.

Ty zdroje kierujesz do strumieni, *

które pośród gór się sączą.

Poją one wszelkie zwierzęta polne, *

w nich dzikie osły gaszą swe pragnienie.

Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *

i śpiewa pośród gałęzi.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Ant. Duch Boży tchnie tam, gdzie zechce, / i słyszysz głos Jego, / lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. / Alleluja.

 

2 ant. Nagle dał się słyszeć szum z nieba, * jakby uderzenie gwałtownego wichru. / Alleluja.

 

II

 

Z Twoich komnat nawadniasz góry, *

owocem dzieł Twoich syci się ziemia.

Każesz rosnąć trawie dla bydła *

i roślinom, by człowiekowi służyły,

Aby z ziemi dobywał chleba *

i wina, co rozwesela serce człowieka,

By rozpogadzać twarze oliwą, *

a chlebem krzepić ludzkie serca.

Wody do syta mają drzewa Pańskie, *

cedry Libanu, które On zasadził.

Tam ptactwo zakłada gniazda, *

na cyprysach są domy bocianów.

Wysokie góry dla kozic, *

kryjówką borsuków są skały.

Tyś stworzył księżyc, żeby czas wskazywał, *

słońce zna porę swojego zachodu.

Gdy mrok sprowadzasz i noc nastaje, *

w niej wszelki leśny zwierz krąży.

Młode lwy ryczą za łupem, *

domagają się żeru od Boga.

Gdy słońce wzejdzie, wracają *

i kładą się w swych legowiskach.

Człowiek wychodzi do swojej pracy, *

do trudu swego aż do wieczora.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Nagle dał się słyszeć szum z nieba, / jakby uderzenie gwałtownego wichru. / Alleluja.

 

3 ant. Wszystko stwarzasz, Panie, * napełniając swym Duchem / i odnawiasz oblicze ziemi. / Alleluja.

 

III

 

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! †

Tyś wszystko mądrze uczynił, *

ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Oto jest morze, ogromne i szerokie, †

a w nim żyjątek bez liku, *

zwierząt wielkich i małych.

Tamtędy płyną okręty *

i Lewiatan, który z morzem igra.

Wszystko to czeka na Ciebie, *

byś dał im pokarm we właściwym czasie.

Gdy im dajesz, zbierają, *

gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem.

Gdy skryjesz swe oblicze, ogarnia je niepokój, †

a kiedy odbierasz im oddech, marnieją *

i w proch się obracają.

Stwarzasz je napełniając swym Duchem *

i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki, *

niech Pan się raduje z dzieł swoich.

Drży ziemia, gdy na nią patrzy, *

gór dotknie, a one dymią.

Póki mego życia, chcę śpiewać dla Pana, *

grać mojemu Bogu, póki życia starczy.

Niech miła Mu będzie pieśń moja, *

będę radował się w Panu.

Niech znikną z ziemi grzesznicy †

i niech już więcej nie będzie występnych. *

Błogosław, duszo moja, Pana!

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Wszystko stwarzasz, Panie, napełniając swym Duchem / i odnawiasz oblicze ziemi. / Alleluja.

K. Duch Pański napełnił okrąg ziemi. Alleluja.

W. Ten, który ogarnia wszystko, zna każdą mowę. Alleluja.

 

I CZYTANIE

 

Z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian (8, 5-27)

Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi

 

Bracia, ci, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch. Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha - do życia i pokoju. A to dlatego, że dążność ciała wroga jest Bogu, nie podporządkowuje się bowiem Prawu Bożemu ani nawet nie jest do tego zdolna. A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą.

Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.

Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli.

Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!" Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów - odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.

 

RESPONSORIUM

        

W. Na dowód tego, † że jesteśmy synami, / dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, * Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, / który woła: Abba, Ojcze. / Alleluja.

 

K. Nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia.

W. Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, / który woła: Abba, Ojcze. / Alleluja.

 

II CZYTANIE

 

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom (księga 3, 17, 1-3)

Zesłanie Ducha Świętego

 

Pan, dając swoim uczniom władzę odradzania ludzi w Bogu, rzekł im: "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".

Już przez proroków obiecał wylać w czasach ostatecznych tego Ducha na sługi i służebnice swoje, aby prorokowali. Dlatego Duch zstąpił także na Syna Bożego, który stał się Synem Człowieczym, wraz z Nim przyzwyczajając się do przebywania wśród ludzi, do zamieszkania wśród nich i do spoczywania na tych, którzy są dziełem rąk Bożych, aby spełnić w nich wolę Ojca i zastarzałych w grzechu odrodzić do nowego życia w Chrystusie.

Po wniebowstąpieniu Pana, jak to podaje święty Łukasz, w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na uczniów Duch Święty, który ma władzę nad wszystkimi narodami, aby wprowadzić je do Życia i aby otworzyć Nowe Przymierze. Dlatego wszystkimi językami śpiewali oni wspólnie hymn ku chwale Boga, a Duch Boży łączył w jedno oddalone od siebie ludy i składał Ojcu w darze pierwociny ze wszystkich narodów.

Tego Ducha Świętego Pan obiecał nam posłać jako Pocieszyciela, aby nas przygotował dla Boga. Jak bez wody nie da się zaczynić suchej mąki i wyrobić z niej jednego ciasta i jednego chleba, tak i my nie możemy stać się jedno w Jezusie Chrystusie bez wody, która przychodzi z nieba. Jak zeschnięta ziemia nie wyda plonu bez wilgoci, tak my, którzy byliśmy suchym drzewem, nie wydalibyśmy owoców życia bez deszczu zesłanego z woli niebios.

Nasze ciała przez obmycie w wodzie chrztu otrzymały dar jedności, dzięki któremu staną się niezniszczalne, dusze zaś zjednoczył Duch Święty.

Na Panu spoczął Duch Boga, "Duch mądrości i rozumu, Duch rady i męstwa, Duch wiedzy i bojaźni Boga". Pan zaś tego Ducha dał Kościołowi, zsyłając z niebios Pocieszyciela na całą ziemię, tam właśnie, "gdzie szatan, wedle słów Zbawiciela, spadł z nieba jak błyskawica". Ta ożywcza rosa Boża jest nam konieczna, abyśmy nie zostali spaleni i nie stali się bezużyteczni, a jak mamy oskarżyciela, mieli również Obrońcę. Pan powierzył Duchowi Świętemu swoją własność, to jest człowieka, który wpadł w ręce zbójców. Nad nim sam się wzruszył, opatrzył jego rany i za niego dał dwa królewskie denary. A my, którzy otrzymaliśmy przez Ducha Świętego obraz i napis Ojca i Syna, mamy pomnożyć denar nam dany i pomnożony zwrócić naszemu Panu.

 

RESPONSORIUM

        

W. Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, † znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. / Nagle dał się słyszeć z nieba szum, * Jakby uderzenie gwałtownego wiatru, / i napełnił cały dom. / Alleluja.

 

K. Gdy uczniowie byli zgromadzeni razem, nagle spadł na nich szum z nieba. W. Jakby uderzenie gwałtownego wiatru, / i napełnił cały dom. / Alleluja.

 

PSALMODIA Z I NIESZPORÓW

 

1 ant. Gdy się wypełniły dni Pięćdziesiątnicy, * wszyscy uczniowie byli zgromadzeni na tym samym miejscu. / Alleluja.

 

Psalm 113

Chwalebne jest imię Pana – „

Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)

 

Chwalcie, słudzy Pańscy, *

chwalcie imię Pana.

Niech imię Pana będzie błogosławione, *

teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca *

niech będzie pochwalone imię Pana.

Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *

ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *

i w dół spogląda na niebo i na ziemię?

Podnosi z prochu nędzarza *

i dźwiga z gnoju ubogiego,

By go posadzić wśród książąt, *

wśród książąt swojego ludu.

Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *

jako matce cieszącej się dziećmi.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Gdy się wypełniły dni Pięćdziesiątnicy, / wszyscy uczniowie byli zgromadzeni na tym samym miejscu. / Alleluja.

 

2 ant. Ukazały się Apostołom języki jakby z ognia, * które się rozdzieliły, / i na każdym z nich spoczął Duch Święty. / Alleluja.

 

Psalm 147 A

Boża potęga i dobroć

Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy

 

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, *

słodko jest Go wysławiać.

Pan buduje Jeruzalem, *

gromadzi rozproszonych z Izraela.

On leczy złamanych na duchu *

i przewiązuje ich rany.

On liczy wszystkie gwiazdy *

i każdej imię nadaje.

Nasz Pan jest wielki i potężny, *

a Jego mądrość niewypowiedziana.

Pan dźwiga pokornych, *

karki grzeszników zgina do ziemi.

Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, *

Bogu naszemu grajcie na harfie.

On niebo chmurami osłania, *

przygotowuje deszcz dla ziemi,

Wzgórza trawą pokrywa *

i ziołami, które służą ludziom.

On bydłu pokarm daje, *

pisklętom kruka to, o co wołają.

Nie kocha się w sile rumaka *

ani w potędze męża.

Upodobał sobie tych, którzy cześć Mu oddają, *

którzy ufają Jego dobroci.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Ukazały się Apostołom języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, / i na każdym z nich spoczął Duch Święty. / Alleluja.

 

3 ant. Duch, który od Ojca pochodzi, * otoczy Mnie chwałą. / Alleluja.

 

Pieśń (Ap 15, 3-4)

Hymn uwielbienia

 

Wielkie i godne podziwu są Twoje dzieła, *

Panie, Boże wszechwładny.

Sprawiedliwe i wierne są drogi Twoje, *

Królu narodów.

Któż by się nie bał, Panie, †

i nie uczcił Twojego imienia? *

Bo tylko Tyś jest święty.

Przyjdą wszystkie narody †

i padną na twarz przed Tobą, *

gdyż ujawniły się Twoje słuszne wyroki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Duch, który od Ojca pochodzi, otoczy Mnie chwałą. / Alleluja.

 

CZYTANIE - ROZWAŻANIE

        

Jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. (Rz 8, 11)

 

RESPONSORIUM KRÓTKIE

 

K.   Duch Pocieszyciel. * Alleluja, alleluja.

W.  Duch Pocieszyciel. / Alleluja, alleluja.

K.   Wszystkiego was nauczy.

W.  Alleluja, alleluja.

K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

W.  Duch Pocieszyciel. / Alleluja, alleluja.

 

PIEŚŃ MARYI

 

Ant. Przybądź, Duchu Święty, * napełnij serca swoich wiernych / i zapal w nich ogień swojej miłości, / bo Ty jednoczysz we wspólnej wierze różne narody. / Alleluja.

 

Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

Jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Przybądź, Duchu Święty, / napełnij serca swoich wiernych / i zapal w nich ogień swojej miłości, / bo Ty jednoczysz we wspólnej wierze różne narody. / Alleluja.

 

PROŚBY

 

Z radością uwielbiajmy Boga, który po wypełnieniu się dni Pięćdziesiątnicy zesłał na Apostołów Ducha Świętego, i zanośmy do Niego pokorne błagania:

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Panie, Ty na początku stworzyłeś niebo i ziemię, a gdy nadeszła pełnia czasów, odnowiłeś wszystko w Chrystusie,

- przez swego Ducha nieustannie odnawiaj świat i prowadź go do zbawienia.

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Ty dałeś Adamowi tchnienie życia,

- ześlij swego Ducha, aby żyjąc w Kościele, był źródłem życia dla świata.

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Obdarz wszystkich ludzi światłem swego Ducha i rozprosz mroki naszych czasów,

- miłością pokonaj nienawiść, ból przemień w radość, daj światu upragniony pokój.

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Rozlej na całą ludzkość żywą wodę Ducha, tryskającą z boku Chrystusa,

- niechaj uwolni naszą ziemię od wszelkich cierni grzechu.

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Ty przez Ducha Świętego prowadzisz ludzi do życia w chwale wiecznej,

- daj przez Niego naszym zmarłym pełnię miłości.

 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

 

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,

święć się imię Twoje;

przyjdź królestwo Twoje;

bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;

i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;

i nie wódź nas na pokuszenie,

ale nas zbaw ode złego.

 

 PIEŚNI I EWANGELIA NA CZUWANIE

 

Ant. Nie zostawię was sierotami. * Ześlę wam Ducha prawdy i rozraduje się wasze serce. / Alleluja.

 

Pieśń I (Iz 63, 1-5)

 

Pan zwycięża nieprzyjaciół

Oni zwyciężyli kusiciela dzięki krwi Baranka (por. Ap 12, 11)

 

Któż to jest Ten, co przybywa z Edomu, *

idzie z Bosry w szkarłatnych szatach?

Ten wspaniale odziany, *

kroczący z wielką swoją mocą?

To Ja jestem tym, który głosi sprawiedliwość, *

potężny w wybawianiu.

Dlaczego skrwawiona jest Twa suknia, *

a Twoje szaty jak tego, który w tłoczni wygniata winne grona?

Jedynie Ja wygniatam je do kadzi, *

oto męki głodu.

Tłoczyłem je w mym gniewie, *

deptałem w mojej porywczości.

Ich posoka obryzgała Mi szaty *

i poplamiłem całe me odzienie.

Bo dzień pomsty był w moim sercu *

i nadszedł rok mej odpłaty.

Rozglądałem się, lecz nikt Mi nie pomógł, *

zdumiewałem się, bo nikt Mnie nie podtrzymał.

Wtedy moje ramię przyszło Mi z pomocą *

i podtrzymała Mnie moja zapalczywość.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Pieśń II (Oz 6, 1-6)

Bóg pragnie miłości, a nie krwawej ofiary - Chrystus zmartwychwstał dnia trzeciego zgodnie z Pismem (1 Kor 15, 4)

 

Chodźcie, powróćmy do Pana, †

On nas poranił i On nas uleczy, *

On nas uderzył i On nas uzdrowi.

Po dwóch dniach przywróci nam życie, †

a dnia trzeciego nas dźwignie, *

i żyć będziemy w Jego obecności.

Dołóżmy starań, aby poznać Pana; *

Jego przyjście jest pewne jak zorza poranna,

Jak wczesny deszcz przychodzi On do nas *

i jak deszcz późny, który poi ziemię.

"Cóż, Efraimie, mogę ci uczynić, *

co pocznę z tobą, Judo?

Miłość wasza jest podobna do chmur o świtaniu, *

albo do rosy, która prędko znika.

Dlatego ciosałem ich przez proroków, †

zabijałem słowami ust moich, *

a moje Prawo zabłysło jak światło.

Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, *

bardziej poznania Boga niż całopalenia".

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Pieśń III (So 3, 8-13)

Reszta Izraela będzie zbawiona - O Izraelu głosi Izajasz: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko Reszta będzie zbawiona (Rz 9, 27)

 

Oczekujcie na Mnie *

w dniu, gdy powstanę jako oskarżyciel,

Bo postanowiłem zgromadzić narody *

i zebrać królestwa,

By wylać na nie moje oburzenie, †

cały gniew mój zapalczywy, *

gdyż ogień mej żarliwości pochłonie całą ziemię.

Wtedy przywrócę narodom wargi czyste, †

aby wszyscy wzywali imienia Pana *

i jednomyślnie Mu służyli.

Z ziemi za rzekami Etiopii †

moi czciciele, lud mój rozproszony, *

dar Mi przyniosą.

W tym dniu, Jerozolimo, już nie będziesz się wstydzić †

wszystkich twoich uczynków, *

przez które byłaś Mi niewierna.

Wtedy bowiem usunę spośród ciebie *

twoich pysznych samochwalców

I więcej nie będziesz się wywyższać *

na świętej górze mojej.

I zostawię wśród ciebie lud pokorny i ubogi, *

który będzie szukać schronienia w imieniu Pana.

Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości *

ani mówić kłamstwa.

W ich ustach nie znajdzie się język zwodniczy, †

gdy będą się paśli i odpoczywali, *

i nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

 

Ant. Nie zostawię was sierotami. / Ześlę wam Ducha prawdy i rozraduje się wasze serce. / Alleluja.

 

 

EWANGELIA

Słowa Ewangelii według św. Jana.

W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: "Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije. Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza". A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

Oto słowo Pańskie.

 ADORACJA W CISZY

UWIELBIENIE

 

HYMN CIEBIE, BOGA, WYSŁAWIAMY (na zakończenie adoracji)

 

Tobie, Panu, wieczna chwała.

Ciebie, Ojca, niebios bramy,

Ciebie wielbi ziemia cała.

Tobie wszyscy Aniołowie,

Tobie Moce i niebiosy,

Cheruby, Serafinowie

ślą wieczystej pieśni głosy:

Święty, Święty nad Świętymi

Bóg Zastępów, Król łaskawy,

Pełne niebo z kręgiem ziemi

majestatu Twojej sławy.

Apostołów Tobie rzesza,

chór Proroków pełen chwały,

Tobie hołdy nieść pośpiesza

Męczenników orszak biały.

Ciebie poprzez okrąg ziemi

z głębi serca, ile zdoła,

Głosy ludów zgodzonymi

wielbi święta pieśń Kościoła.

Niezmierzonej Ojca chwały,

Syna, Słowo wiekuiste,

Z Duchem, wszechświat wielbi cały:

Królem chwały Tyś, o Chryste!

Tyś Rodzica Syn z wiek wieka.

By świat zbawić swoim zgonem,

Przyoblókłszy się w człowieka,

nie wzgardziłeś Panny łonem.

Tyś pokruszył śmierci wrota,

starł jej oścień w męki dobie

I rajskiego kraj żywota

otworzyłeś wiernym sobie.

Po prawicy siedzisz Boga,

w chwale Ojca, Syn Jedyny,

Lecz gdy zabrzmi trąba sroga,

przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.

Prosim, słudzy łask niegodni,

wspomóż, obmyj grzech, co plami,

Gdyś odkupił nas od zbrodni

drogiej swojej Krwi strugami.

Ze świętymi w blaskach mocy

wiecznej chwały zlej nam zdroje,

Zbaw, o Panie, lud sierocy,

błogosław dziedzictwo swoje!

Rządź je, broń po wszystkie lata,

prowadź w niebios błogie bramy.

My w dzień każdy, Władco świata,

Imię Twoje wysławiamy.

Po wiek wieków nie ustanie

pieśń, co sławi Twoje czyny.

O, w dniu onym racz nas, Panie,

od wszelakiej ustrzec winy.

Zjaw swą litość w życiu całym

tym, co żebrzą Twej opieki;

W Tobie, Panie, zaufałem,

nie zawstydzę się na wieki.