W czasie Mszy rezurekcyjnej

Wielka czystość uniosła się nad ołtarzem
Aż po gwiazdy na sklepieniu katedry
Dotykała ścian i stawały się czyste
Dotykała świec i rozjaśniały się jeszcze bardziej
Rozlała się na ołtarz i stał się biały jak śnieg
Potem opadła na kamienie posadzki
I uczyniła je jakby święte
Święte stały się szaty kapłanów
I kwiaty tam, gdzie były
Czystość przeniknęła śpiew i modlitwy
Modlono się czystymi słowami
Dzięki niej gotyckie okna stały się piękne
I gotyckie filary
I wielkie obrazy wysoko
Pełne aniołów
I piętrowe stalle
I tron biskupa z herbem
I dodam: wszystko, czego nie dotknęła
Nie było warte wspomnienia

Wszedłem do kaplicy i natychmiast

Uderzył mnie zapach róż i narcyzów
Po lewej stronie stał Jezus z chorągwią
W zupełnej ciszy
Bóg przygotował Ogród Zmartwychwstania
Bo minęły trzy dni
Ale krzyż pozostał
Tylko nałożono na niego znak władzy
W czerwonym kolorze – królewskim
Przecież usunięto go z Golgoty
Usunięto – i wrócił
Krzyża nie można usunąć z żadnego miejsca
Patrz – jest na sztandarze Jezusa
Tak jak nie można usunąć miłości
Z niej wszystko i dla niej wszystko
Jezus nie patrzył przed siebie
Stał jakby zamyślony
Czy nie chciał widzieć żołnierzy,
Którzy skłamią – przekupieni?
Może ich ostrzec?
Nie. Niech sami wybiorą
Każdy dzień jest dniem sądu
Cisza
Zapach róż i narcyzów nie ustawał
Jezus najwyraźniej czekał
Kto przyjdzie?

Nazwałeś Apostołów „braćmi” (J 20,17)
Przedtem tego nie czyniłeś?
Ponieważ umarł w nich głód
Władzy i panowania
I napili się wina z Mojego kielicha
Wiesz, jakiego wina

„Pokój wam!”

Kiedy uszy jeszcze pełne krzyku
Sędzia umywa ręce
A lud przeciwko nam
To się może źle skończyć
Ciemność poczęta w połowie dnia
Idzie za nami
Śmierć
Rozpoznają nas
Powiedzą: wy też uwierzyliście
Wszystkie swoje udręki
Zrzucą na nas
Małej wiary
Przecież zmartwychwstałem